• 25/06/2019

Moeten de informateurs en formateurs nog meer informatie hebben?

Na 15 jaar armoedig beleid blijft 1 op 10 Vlamingen risico op armoede lopen.

“Iets meer dan 1 op de 10 inwoners van het Vlaamse Gewest leefde in 2018 in een huishouden met een huishoudinkomen onder de Belgische armoededrempel. Dat komt overeen met ongeveer 680.000 personen. Er wordt vanuit gegaan dat huishoudens met een inkomen onder de armoededrempel een risico op armoede lopen. Het aandeel personen onder de armoededrempel bleef de afgelopen jaren vrij stabiel en schommelt sinds 2004 tussen 10% en 11% van de bevolking.” (https://www.statistiekvlaanderen.be/bevolking-onder-de-armoededrempel)

Deze droge beschrijving door de statistische dienst van Vlaanderen legt het falen van 5 jaar armoedig beleid open en bloot. 5 jaar lang werd er beloofd dat armoede in Vlaanderen zal dalen, dat het gevoerde armoedebeleid effect zal hebben. Ondanks de beloftes in de opeenvolgende regeerakkoorden houden mensen in armoede vandaag weinig over. De cijfers die vandaag gepubliceerd zijn tonen een andere realiteit: minstens 680.000 Vlamingen lopen risico op armoede. Dit is 40.000 personen in armoede meer dan in vorige metingen. Kinderen (de dramatische stijging van de kinderarmoede-index van Kind en Gezin wordt hier nogmaals bevestigd), eenoudergezinnen, werklozen en huurders zijn meer getroffen dan vroeger. Vlaanderen creëert blijvende armoede door te weinig te investeren in kinderen en eenoudergezinnen.

680.000 mensen in armoede tarten de verbeelding. Zijn deze 680.000 mensen onderwerp van gesprek bij de onderhandelaars? Denken ze aan een verhoogde kinderbijslag? Of aan meer sociale woningen? Of aan ondersteuning van werklozen door bv sociale economie te versterken? Denken ze aan anti-discriminatie-maatregelen die mensen echt gelijke kansen geven? Geven ze meer middelen aan de kleuterklas of lagere school? Dit zijn de maatregelen die er toe doen, maatregelen waarvan we weten dat ze armoede echt kunnen bestrijden.

Komafmetarmoede, de gezamenlijke campagne van alle armoedeorganisaties, legt de vinger op de wonde. Armoede moet een hoofdpunt zijn van de volgende regeringen. Omdat armoede een onrecht is, omdat armoede vandaag, meer armoede morgen betekent, omdat samenleven zorg vraagt voor ieder.

 

Jos Geysels                                                                                                               Michel Debruyne

Voorzitter Decenniumdoelen                                                                                   Coördinator Decenniumdoelen