19 Maart 2020. Sociale restaurants sluiten
Een inkijk in hoe sociale restaurants omgaan met de corona-maatregelen.
Er zijn tussen de 90 en 150 sociale restaurants in België. Dit gaat van professionele grootkeukens die zo’n 160 maaltijden per dag aanbieden tot kleine buurtrestaurants met een 10-tal klanten. Ook zij moeten sluiten, daarom wilde Decenniumdoelen weten hoe zij hun klanten toch proberen te helpen.
De koepelorganisatie van horeca-initiatieven Sense baat een tiental sociale buurtrestaurants in het A’pse uit. Hiervan zijn er in overleg met het OCMW nog maar 4 open. Deze zijn gelegen in het centrum van Antwerpen en bieden enkel afhaalmaaltijden aan. Sense schat dat ze op deze manier zo’n honderdtal maaltijden kunnen verdelen, wat één derde is van het normale aantal maaltijden per dag per restaurant.
Voor deze 10 buurtrestaurants zijn dit dus 2600 maaltijden minder dan in normale tijden of 2600 mensen die geen goedkope maaltijd krijgen.
Het probleem is dat veel mensen geen kring hebben van mensen waaraan ze hulp kunnen vragen. Het is net deze groep die erg afhankelijk is van buurtrestaurants voor eten en voor sociaal contact.
VZW Ateljee in Gent heeft al zijn restaurants gesloten. Het wacht op de aanbeveling van de stad Gent om eventueel in een andere vorm maaltijden aan te bieden. Wel verwijzen ze naar andere sociale restaurants die snel de overstap hebben kunnen maken naar het aanbieden van afhaalmaaltijden.
Een ander geluid horen we in Diest. Het Beverbeekhuis is naast een sociaal restaurant ook een buurthuis waar dagelijks zo’n 50 personen langskomen. “De eerste dagen van de maatregelen zijn we redelijk vlot kunnen overschakelen op afhaalmaaltijden, maar sinds de verstrengde maatregelen en de aanmaning van de stad Diest aan zijn burgers om zelf actief voor kwetsbare dorpsgenoten te zorgen, zijn wij hiermee gestopt” zegt verantwoordelijke Stefan Rutten.
Sociaal restaurant t‘ Lichtbaken in Oostende is een privé- initiatief. Verantwoordelijke Pierre Deconick vertelt dat ze afhaalpakketten maken. Nu nog helpen ze 55 van de 70 vaste bezoekers aan een maaltijd. Volgens Pierre komen de anderen niet meer omdat ze te bang zijn om hun huis nog te verlaten.
We krijgen dus een heel verschillend beeld: sommige sociale restaurants zijn sterk genoeg zijn om de overstap te maken naar afhaalmaaltijden, andere sluiten hun deuren, soms op vraag van de lokale overheid. De oproep van gemeenten om te zorgen voor buren is een onzekere oplossing. Het probleem is dat veel mensen sociaal geïsoleerd zijn en dus niemand kennen waaraan ze hulp kunnen vragen. Ze zijn onzichtbaar. Het is net deze groep die erg afhankelijk is van buurtrestaurants voor eten en sociaal contact.
De vraag blijft: waar zijn de gezinnen die vandaag geen maaltijd afhalen of kunnen afhalen? Vonden ze een andere oplossing? Kunnen ze een beroep doen op buren of andere helpende handen? Sociale restaurants zorgden voor sociaal contact, samen met de goedkope maaltijden is sociaal contact nu weg gevallen. Mensen worden zo onzichtbaar. Armoede verschuilt zich achter gesloten gordijnen.
Simon Oeyen, Decenniumdoelen