Een decennium armoedig beleid, geen enkele belofte voor 2020 werd gehaald!

In 2009 stelde Vlaanderen het pact 2020 voor. In dit pact afgesloten met de ganse samenleving zette Vlaanderen twee scherpe beloftes neer:
“In 2020 ligt het aandeel inwoners dat leeft in armoede en geconfronteerd wordt met sociale uitsluiting laag in vergelijking met de best presterende EU27-landen. Dit houdt in dat in 2020 in Vlaanderen elk gezin ongeacht de samenstelling, minstens een inkomen heeft dat de Europese armoederisicodrempel bereikt. In 2020 is er een duidelijk resultaat merkbaar van een intensieve bestrijding van armoede en sociale uitsluiting op meerdere gebieden. Het betreft resultaten van investeringen in sociale woningen, onderwijs en opleiding van kansengroepen, ziektepreventie bij kansengroepen, … Deze inspanningen resulteren o.m. in een halvering van het aantal kinderen dat geboren wordt in armoede,….” (https://www.vlaanderen.be/publicaties/pact-2020-een-nieuw-toekomstpact-voor-vlaanderen-20-doelstellingen)

Vandaag, tien jaar later, is er geen enkele belofte vervuld. Hiermee heeft Vlaanderen haar eigen pact geschonden. Maar ook België heeft haar beloftes geschonden.

Waar staan we vandaag?
België heeft Europa beloofd om het aantal mensen in armoede met 380.000 personen te doen dalen (op Europees niveau gaat dit over 20 miljoen mensen). Wat zijn de recentste cijfers?
In 2018 behoort 16,4 % van de Belgische bevolking (1.865.000 personen) tot de groep met een armoederisico op basis van het inkomen. Dit is een stijging van 1,8 procentpunt tegenover 2010 (14,6% of 1.582.640 personen). In de plaats van een daling is er een stijging van 280.000 mensen in armoede!
De cijfers voor Vlaanderen zijn eveneens negatief: in 2010 was het armoedecijfer 10,4%, in 2018 10,4%. Geen vooruitgang, maar in absolute cijfers is dit een achteruitgang: in 2010 650.206 mensen in armoede en in 2018 681.509 mensen in armoede, of 30.000 mensen in armoede meer.

De belofte inzake kinderarmoede is meer dan geschonden.
De Kind en Gezin-index evolueert zeer negatief: in 2010 8,59% en in 2018 14,05%. Een halvering zou richting 5% moeten gaan: we zitten er ongeveer 10 procentpunt boven.

Hier geldt geen ‘ah’ meer. Hier geldt enkel verontwaardiging.

Logischerwijze dat de huidige Vlaamse regering geen doelen meer heeft opgenomen. Zo kan ze niet meer op haar non-beleid gewezen worden.

Tien jaar armoedig beleid toont het onverantwoordelijk beleid van de Vlaamse regering. Deze regering zet de onverantwoordelijkheid gewoon verder door geen enkele ambitie te hebben. Ze hebben geen ambities meer, maar ze tonen zelfs geen resultaten meer.
Hier geldt geen ‘ah’ meer. Hier geldt enkel verontwaardiging.