Een noodfonds voor mensen in nood
Vandaag is het alle hens aan dek: van overal ontvangen we berichten dat mensen in armoede het nog moeilijker hebben dan hun medeburgers. Terwijl de sociale restaurants moeten sluiten en de voedselbedeling onder druk staat, komen zij thuis in een nog groter isolement terecht terwijl hun kosten en facturen even hoog blijven.
Terecht hebben verschillende regeringen steunmaatregelen genomen voor mensen die in tijdelijke werkloosheid terecht zijn gekomen. Zij staan immers ook voor financiële uitdagingen. Tegelijk vragen Armoedeorganisaties om die ondersteuning uit te breiden naar mensen met een uitkering, die nu al onder de armoedegrens leven en door de corona-crisis verder financieel en sociaal met de rug tegen de muur komen te staan.
Een sociaal noodfonds kan hier soelaas brengen en moet mensen met een zeer laag inkomen een financiële steun in de rug geven.
Nu armoedeverenigingen noodgedwongen de deuren moeten sluiten en (nood)hulp bijna niet meer bereikbaar wordt, hebben mensen in armoede nood aan meer financiële ruimte om in hun basisbehoeften te voorzien, zoals voedsel, energie, medische kosten, … In Vlaanderen gaat het om vele honderdduizenden mensen.
Het gaat over mensen met een leefloon, met een inkomensgarantie voor ouderen, of langdurige werklozen met een zeer laag inkomen, … Zij vallen allen overal uit de boot. Sociale contacten, voedselhulp, begeleiding, … alles valt weg. Arme gezinnen met kinderen verliezen ook elke steun die ze kregen op school. Zij hebben dus extra kosten, maar nog geen of te weinig extra-ondersteuning vanuit de overheden.
Een sociaal noodfonds dat hen een extra financiële steun geeft, is dus meer dan zinvol.
Het is nu belangrijk om afstand van elkaar te nemen. Maar het is ook het moment om beleidsmatig geen afstand te nemen van de mensen in of nabij de armoede.
Federale en Vlaamse regering sluiten hun ogen niet voor mensen die technisch werkloos worden: maatregelen om een forfait van 1450 euro uit te betalen of de extra steun voor de energiefactuur zijn eerste stappen om een deel van de bezorgdheden van deze mensen weg te nemen. De overeenkomst met de banken om uitstel van hypotheekbetaling is een volgende stap.
Het stopzetten van uithuiszettingen is een eerste goede stap in de richting van de meest kwetsbaren. Mensen nu uit huis zetten zou wraakroepend zijn. Wij vragen daar bovenop een vergelijkbare financiële ondersteuning voor mensen met een uitkering. Ook hun energiefactuur kan lager worden. Voedselhulp kan omgezet worden in financiële steun. We vragen ook dat afsluitingen van water, gas en elektriciteit opgeschort worden.
Ook lokale overheden, en velen doen dat al, kunnen het noodfonds bijspringen: zij kennen immers de noden van hun bewoners. Zij kunnen extra financiële ondersteuning (voor huur, voor voedsel, …) voorzien; samen met armoedeverenigingen een hulp-plan voor mensen zonder sociaal netwerk opstellen; woningen voor daklozen beschikbaar stellen; … Ook bijkomende noodopvang voor daklozen, bijvoorbeeld in hotels die nu leeg staan, is nodig. Het is een oplossing die door sommige steden al gehanteerd wordt. Ook leegstaande sociale woningen kunnen ingezet worden om daklozen een (tijdelijk) “kot” te bieden.
Het is nu belangrijk om afstand van elkaar te nemen. Maar het is ook het moment om beleidsmatig geen afstand te nemen van de mensen in of nabij de armoede.
zie ook https://www.knack.be/nieuws/belgie/oproep-voor-corona-noodfonds-voor-armen-overheid-mag-geen-afstand-nemen-van-mensen-in-armoede/article-normal-1580717.html?utm_medium=social_knack&utm_source=Facebook#Echobox=1585073362